تقديم به عزيزاني كه ناب ترين خاطره هايم را ساختند

*************************************************************************

به قول مامانم من آْدم رفيق بازي بودم و هميشه تو مقاطع مختلف زندگي دوستان زيادي داشتم و  هركدوم با طرز فكر متفاوت از ديگري و از بودن همراه هركدومشون هم لذت مي بردم. دوستي براي درس خوندنبود ديگري براي خوشگذروندن يكي براي همراهي تو لحظات ناب و عارفانه يكي براي دردل هاي خاله زنكي و يكي براي بحث هاي فلسفي و هنري.... خلاصه اصلا به اين اعتقاد نداشتم كه يكيشون مهمتر از اون يكيه و يعني چي و بايد يه دوست تو تمام لحظه ها همراهت باشه و اين حرفا. واقعا از داشتن همشون لذت مي بردم و اگر ارتباطم با يكي قطع مي شد مي فهميدم جاي خالي و خلا نبودنش رو.

و به نظر من داشتن دوست از اون اتفاقات زيبا و وصف ناشدني زندگيه.

بهر حال با گذشت زمان و پايان تحصيل و شروع كار و ازدواج و بچه و خلاصه مهاجرت به خارج از كشور دوستان يواش يواش ارتباطم با بيشترشون قطع شد و روز به روز دلتنگ تك تكشون و خب با گذشت زمان و سن انگيزه برا پيدا كردن يه دوست جديد كم ميشه و نمي دونم هميشه احساس مي كنم هرچي دوستي تو سن كمتري شروع بشه پايدار تره، چون ميزان كسب منفعت در اون پايينتره.

نشونش هم دو تا از عزيزترين هام هستند كه از 9 سالگي با هم همراهيم و بهترين لحظه هام رو در كنارشون ساختم و مي سازم.

با خودم عهد كردم خورشيدم رو تشويق كنم دور و برش رو پر كنه از دوست هاي خوب و با طرز فكرهاي مختلف تا هرچي مي گذره دست روزگار هرچقدر دورشون كنه باز هم دور و برش چند تا دوست خوب باقي بمونه.

اما حالا كه سنم بالا رفته و به قول معروف دارم يواش يواش موهامو بيرون آسياب سفيد مي كنم

به خورشيد مي گم: عزيزتر از جانم تعداد دوست هات مهم نيستند و اصلا مهم نيست كدومشون تو كدوم لحظه ها همراهت بودن و اهميت كدومشون برات بيشتر بوده.

بهش مي گم: نفسم دوستي پيدا كن و همراهش باش كه حتي رفتنش و نبودنش و شنيدن صداش فقط از پشت تلفن و ديدنش فقط از طريق عكس و اينترنت و دردل باهاش از طريق ايميل و خلاصه ....

باعث نشه ذره اي حضورش تو ذهن و زندگيت كمرنگ بشه و انقدر ازش خاطره داشته باشي كه بتوني ساعتها بشيني و با مرور اونا بازم غرق لذت و شوق بشي. بازم حالت خوب بشه. بازم حس خوبي داشته باشي.

خورشيدم دلم برا تك تك دوستهام، برا ديدن شوهراشون كه بعضي هاشونو اصلا نديدم، برا ديدن بچه هاشون كه بعضي هاشون رو از لحظه تولدشون حتي نديدم (آروين قشنگم، عزيز خاله، بيتاب ديدنتم)، برا ديدن روي ماه دونه دونه شون، برا در آغوش كشيدن تك تكشون دلتنگم.

دلتنگم همشون رو با هم مي خوام.