براي تو 8 (به بهانه سرماخوردگي)

بهترينم، ديروز اتفاق بامزه اي افتاد كه ديدم خالي از لطف نيست كه تعريف كنم.

دو شب قبل كه خونه مامان سوسن بوديم، از ديوار راه پله آب زيادي ريخته بود و ديوار كاملا خيس شده و ظاهر بدي پيدا كرده بود و ما همه دستپاچه شديم كه اين آب از كجاست و يه وقت ديوار خراب نشه و غافل از اينكه دو تا گوش تيز داشت به دقت به حرفامون گوش مي داد و به شدت ترسيده بود. خلاصه تا آخر شب دلواپس و درگير اين قضيه شدي كه مبادا خونه مامان سوسن خراب بشه و هر چقدر برات توضيح داديم كه مهم نبوده و فقط به خاطر گرفتگي ناودون (فكر كن ناودون رو چطوري برات توضيح داديم) بوده و خلاصه قانع نشدي.

عزيزم ديروز صبح كه گذاشتمت مهد حالت خوب بود و ظهر ناگهاني تماس گرفتند كه حالت بده و ميگي سرم درد ميكنه و بگين سريع مامان سوسن بياد دنبالم و ما كلي دلواپس شديم.

بعد كه رفتي خونه مامان سوسن مي گفت حالت خوب بوده و سرحال بودي به محض ورود رفتي سراغ ديوار و مطمئن شدي كه مشكل حل شده. عصري هم كه من اومدم راجع به ديوار برام توضيح دادي و حالتم خوب بود و خيلي كم آبريزش داشتي.

خلاصه اينكه بلاخره نفهميديم كه دلواپس ديوار بودي و نقشه كشيدي كه بيايي خونه كه البته يكذره از اين موضوع ترسيدم و يا نه واقعا احساس بدحالي مي كردي.

ولي گذشته از بامزگي و نگراني هاي اين اتفاق منو خيلي به فكر فرو بردي. داري بزرگ ميشي و ممكنه كارهايي رو ياد بگيري كه من نپسندم. خيلي فكر كردم كه بايد چه برخوردي باهات بكنم. اگه دعوات مي كردم. ممكن بود ديگه وقتي براي خودت و يا ديگرون مشكلي پيش بياد بي تفاوت بشي و اگر هم تشويقت مي كردم در صورت درست بودن فرضيه نقشه كشيدنت اونوقت ممكن بود باز هم به اينكار ترغيب بشي.

نازنينم من فرض را بر اعتماد گذاشتم ولي با اين تذكر كه با هر سردرد كوچكي نبايد بهانه كني و بخواهي كه مامان سوسن بياد دنبالت. بهر حال گذشت ولي دوست دارم همانطور كه در ابتداي چالش هاي مادر و دختري، من به تو اعتماد كردم، تو هم اين اعتماد را داشته باشي و به من تكيه كني بدون دلواپسي از نبودن تكيه گاه و افتادن.

شنيده ام : اگر كودكي با اعتماد بزرگ شود، مي آموزد كه گامهايش را استوار بردارد و محكم بر زمين گذارد.